De zomervakantie zit er weer op…

Wat hebben we genoten van onze kampeervakantie bij vrienden in tuin! Het was een actieve en sportieve vakantie. Samen met twee van mijn zonen ben ik zelfs op de fiets naar onze vakantiebestemming gegaan – 42 kilometer over de prachtige Veluwe.

In Berg en Bos in Apeldoorn vonden we een geweldig klimbos. Door een blessure kan ik helaas zelf niet meer meedoen, maar mijn man en de kinderen gingen er vol voor. Ik stond beneden en zag ze daarboven hangen, hoog in de lucht, voor mijn gevoel bungelend aan een klein touwtje. Het was spannend om naar te kijken, maar ik moedigde ze aan als het even moeilijk werd.

Het laatste parcours was het uitdagendst; ik vond het zo dapper van ze. Mooi om te zien hoe ze het allemaal op hun eigen manier aanpakten: onze oudste deed nog wat extra trucjes om het zichzelf moeilijker te maken, onze jongste bleef rustig en geconcentreerd zijn ding doen, en onze tweede zoon had halverwege een moment van paniek. Hij durfde niet meer verder.

Teruggaan was geen optie… Wat nu? Ik stond beneden, voelde me machteloos, omdat ik niets kon doen. Toen klom mijn oudste naar zijn broertje, pakte hem vast en zei: “Je kunt het! Kom, ik help je. Hou me maar vast.” En daar gingen ze, samen. Hij kreeg weer moed, durfde verder, en maakte het parcours dapper af.

Aan het einde viel hij me huilend in de armen: “Mam, ik vond het zo leuk, maar ook zo eng! En er was een man die aan het begin tegen ons zei: een aantal van jullie gaat het niet redden, dit is veel te moeilijk. Maar dat is toch niet leuk? Dat helpt toch niet?”

Toen besefte ik weer hoeveel impact woorden kunnen hebben, in onze communicatie met elkaar en met de mensen die wij begeleiden richting de arbeidsmarkt. Positieve en motiverende woorden kunnen echt het verschil maken bij het zetten van die eerste stap naar bijvoorbeeld (vrijwilligers)werk of studie.

Als trajectbegeleider en jobcoach zie ik mijn werk als het begeleiden van mensen door hun eigen persoonlijke klimbos. Net als in dat klimbos in Apeldoorn, waar mijn gezin hun eigen route volgde, gaat iedereen zijn eigen pad in het leven. Sommige trajecten zijn makkelijk, terwijl andere vol uitdagingen zitten die soms onoverkomelijk lijken.

In mijn werk help ik mensen die op zoek zijn naar werk om hun weg te vinden door dit ingewikkelde parcours. Soms voelt het voor hen alsof ze hoog in de lucht bungelen aan een dun touwtje, onzeker over hun volgende stap. Net zoals ik mijn kinderen aanmoedigde in het klimbos, moedig ik mijn kandidaten aan wanneer het moeilijk wordt. Ik help hen om hun angsten te overwinnen, bied steun als ze vastzitten, en geef ze de moed om door te gaan.

Iedereen beleeft dit proces op zijn eigen manier. Sommige mensen hebben wat extra uitdaging nodig, net zoals mijn oudste die extra trucjes deed in het klimbos. Anderen hebben behoefte aan focus en rust, terwijl sommigen misschien vastlopen en de moed dreigen te verliezen. Op dat moment ben ik er om hen vast te houden, om hen te laten zien dat ze het kunnen en om hen te begeleiden naar de volgende stap in hun carrière.

Aan het einde van het traject, wanneer ze hun doelen hebben bereikt, komen vaak gevoelens van opluchting en trots samen met een emotionele ontlading, net als bij mijn zoon, die mij huilend in de armen viel. Dit is het moment waarop ze beseffen hoeveel ze hebben bereikt en hoe ver ze zijn gekomen, ondanks de woorden van mensen die misschien gezegd hebben dat ze het niet zouden redden. In mijn werk herinner ik mijn kandidaten eraan dat ze het wél kunnen, en dat de kracht om door te gaan altijd in hen zit.

Ook dit nieuwe seizoen ga ik er weer voor om het beste uit de kandidaten te halen, zodat er weer mooie stappen gezet kunnen worden!

Een fijne nazomer voor iedereen!

Groet, Aline

Nog even wat mails aftikken en dan is het zover: vakantie! Ik ben drie weken vrij! Ik kijk er enorm naar uit. Het afgelopen halfjaar heb ik veel ballen in de lucht gehouden: gezin, sociale contacten, sporten, werk én een studie jobcoaching.

Vooral de studie was pittig. Ik moest me er vaak toe zetten om na een lange werkdag weer aan de slag te gaan met de (praktijk)opdrachten. Maar het is gelukt: ik ben nu jobcoach! Fijn, want zo kan ik mensen niet alleen op weg naar werk helpen, maar hen ook de juiste ondersteuning bieden als ze eenmaal aan een passende werkplek hebben gevonden.

De weg naar werk is namelijk niet voor iedereen even makkelijk bereikbaar. Ik ben dan echt trots op het gezondheidsprogramma dat we de afgelopen maanden deden met vrouwelijke statushouders.
Door samen te bewegen en met elkaar in gesprek te zijn, ontstond er ruimte voor hen om na te denken over hun toekomst. De vrouwen zetten stappen richting (vrijwilligers)werk, starten van leerwerktraject, deelname aan (extra) taalles en activiteiten in de buurt.

Ik ben trots op deze vrouwen! Elke keer ontdek ik weer hoe fijn ik vind om mezelf te verbinden en te zoeken naar wat ons verbindt in plaats van te kijken naar de verschillen. Ik leer veel van hen en dat vind ik verrijkend.

Ook privé vind ik het belangrijk stil te staan bij wat echt belangrijk is. Het leven gaat zo snel voorbij! Ik gebruik de vakantie dan ook om samen met mijn zin te reflecteren. Wat ging goed? Wat kan beter? Wat houden we vast? Wat laten we los? Aan de hand van de gesprekskaarten van Vertellis voeren we waardevolle gesprekken en proberen we bewuste keuzes te maken die goed zijn voor onszelf en ons gezin.

Dank aan iedereen met wie ik dit jaar heb samengewerkt. Ik ben dankbaar voor het mooie werk en alle bijdragen aan het succes van onze kandidaten. Met een heel tevreden gevoel ga ik op vakantie. Ik heb hard gewerkt. Nu tijd om te ontspannen.

De gesprekskaarten zitten al in mijn koffer, de rest volgt. Fijne zomer, geniet ervan!

Groet,

Aline